Lasterkari herrikoiaren Meka: antolaketa, malgutasuna eta errealismoa

Igande honetan izango da Behobia-Donostiaren 54. aldia, bosgarren urtez 30.000 lagunetik gora bilduko dituen lasterketa

Behobia-Donostiaren biharamuneko galdera erretorikoa bihurtu da jada: “Zer denbora egin duzu?”. Amaierako emaitza ikusten da aurten 54. aldia beteko duen lasterketa baten aldagai garrantzizkoen bezala. Gainera, bosgarren urtez jarraian 30.000 korrikalariren langa gaindituko du, lorpen handia da herri lasterketen indarraldia igaro den honetan.

Partaide gehienentzat, amaieran kronometroak markatzen duena baino haratago doa Behobia. Hilabeteak irauten dituen bidaia bat da, Donostiako Bulebarrean amaitzen dena, ez aurreko hiletan era guztietako bizipenak batu gabe.

Planifikazioa da lasterketaz gozatzeko zutabeetako bat, eta hiru fase ezberdinetan ezar daiteke: prestakuntza, lehiaketa eta Behobia ondorena (aurre, bitarte eta ondoren, kirol lexikogintzan). Guztiek dute izateko arrazoi bat, eta behar duen neurrian zaintzea komeni da.

Lasterkari herrikoiarentzat, prestakuntza abuztuan hasten da oro har eta hiru hilabeteak errusiar mendi bat bilakatu daitezke ondo planifikatzen ez bada.

Psikologikoki, “prestakuntza” aldia gure hobekuntzaren eta errendimendu mailaren pertzepzioak hartzen joateko da, zeinak gure konfiantza eta motibazioa hobetuko duen, dudarik gabe, lasterketari begira. Hala, alde batetik konfiantza eta kontrola irabaziko ditugu, gure aukerak, entrenamendu baldintzak eta gure errekurtsoak aintzat hartzen ditugun heinean. Bestalde,entrenamendutik entrenamendurako jardun-helburuak xehatzen baditugu eta malguak baldin bagara haien onarpen mailara atxikitzen baditugu. Gisa horretara, Behobia on batez gozatzeko oinarriak jartzen ariko gara.

Planifikazioa ez da disziplina ia militarra jarraitzearen baliokidea: une oro egoki jokatzea da. Atsedena da horren adibide garbi bat. Entrenamenduko zehaztapenak aldagarriak dira, betiere modu logikoan egiten badira. Lan aste gogor bat baldin badugu, entrenamentu bat hutsegitea ez da kulparako arrazoia. Aisialdi egun batek tentsioak askatuko dizkigu eta eramangarriagoa egingo du hurrengo egunetako planninga. Zazpi kilometro gutxiago entrenatzeak ez gaitu helburutik urrunduak; izatekotan, alderantziz.

Halaber, garrantzitsua da norberaren arabera entrenatzea. Errealismoa frustrazioan ez erortzeko gakoetako bat da. Kirolari batek bere gaitasun fisiko eta psikologikoetatik urrun dauden helburuak ezartzen baditu, ez lortzeak, agian, halako lasterketa batean gehiago ez aritu nahi izatea ekar dezake. Kirolari herrikoiak gozatzeko gaude, irabaztea gugandik urrun dagoen helburu bat da kasurik gehienetan. Hargatik, aurretiazko helburu batzuk ezartzeak gure lana hobetzea ekarriko du gure helmugarako bidean.

Alabaina, prestakuntzaz gain, lasterketako plan bat egitea ezinbestekoa da guk nahi ditugun emaitzak lortu ahal izateko. Psikologikoki, planak laguntzen digu gure arreta lasterketako arlo garrantzitsuenetan ezartzen. Garrantzitsuena lasterketan helburu ezberdinak ezartzea da, eta kilometroak egin ahala betetzen joatea. Lasterketa zati ezberdinetan banatzea da, zeintzuek geroni indartzea eta motibazio maila egokia mantentzea ekarriko diguten. Pla horretan bideko zailtasun guztiak, unerik aldezkoenak, zati bakoitzean egin beharreko denbora eta abarrak sartzen komeni da.

Aldi honetan garrantzitsua da muturreko emozioak saihestea. 30.000 laguneko lasterketa bat da, eta 21 kilometroak jendez gainezka daude. Egia da. Baina hobe euforia eta antsietatea bazter uzten baditugu. Horiek ez dute, inolaz ere, gure lana hobetuko. Dagokioguna baino erritmo altuagoa irtetea emaitza kaxkarrenari atea zabaltzea da; bere erritmotik atera egiten da atleta, eta iristeko zailtasunak ditu. Burugogorkeriak ere ezin du lekurik izan. Sentsazio onak izateak ez du lasterketarako planteamendua albora utzi beharrik; behar den moduan hidratatu behar da, eta bidean jan. Hobe da sasoiko iritsi, 30 segundu beranduago bada ere, ez iristea baino.

Hala, eta prestakuntza ona izan arren, pertsonok ez gara makina perfektuak, eta guztiok izan dezakegu egun txar bat Behobian. Hargatik, gomendagarria da, behin lasterketa bukatuta dagoenean, beroan, ez epaitzea eta ezta gure emaitza ebaluatzea ere. Hobe da emozioak albora uztea eta egun batzuk igaro ostean azterketa errealistago bat egitea, jarri genituen helburuak kontuan hartuta. Ezarriako denboran ez iristeak ez du esan nahi planifikazio guztia gaizki egin denik.

Esperotakoa hobetu baduzu, gozatu zentzuz, eta bestela lasai egon, datorrek urtean hor egongo baita Behobia, aurreko 54 aldietan egon den bezala.

Lasterketa osasuntsu bat izan dezazula, eta gozatu dezazula.